CYMBERGAJ

" - W cymbergaja my grali. To już w szkole my grali, na ławkach. To była fajna gra no bo co, bo to trzeba było mieć ten grzebień. Albo monety, trzeba było mieć, abo a bakalitu takie krążki. To czasami było tak ostro, że ta zwada przychodziła i się tam nawet do bójek dochodziło jak tam ktoś kombinowoł, oszukiwoł. Abo nie fair groł to była potem zawada i larmo. Się człowiek zapominił i już nauczycielka prziszła a na ławce dalej akcja ni. I to byli takie szpece, co prowadzili to, byli najlepsi to potem kibice byli wkoło. Nauczycielka, rektorka wchodziła do klasy, a wszscy w koło jednej ławki i patrzyli jak ci najlepsi grają. I kibicowali.

- Jakie tam były zasady?

Też żech słyszoł o kilku zasadach, ale my to też tak prosto grali. Na dwóch końcach ławki sie rysowało długopisem takie bramki. Potem się robiło bandy z linijek. No i po prostu grzebieniem się uderzało w bal. Była bal i dwa zawodniki. Starało się do tej brami przeciwnikowi strzelić. Przeciwnik zas staroł się ustawić ta swoja moneta, krążek, żeby sobie nei dać sztrzelić tego. To było bardzo zacięta walka. Często zwada była i musiały nas rektorki uspokajać, bo tu lekcja a my dalej grali. ‘’ - GLIWICE

‘’Grało się w bramki tak zwane. Cymbergaj. Grzebieniem się szorowało po ławkach. Były bandy porobione i się do bramek przeciwnika monetami, czy krążkami celowało. Też była zabawa, że się brało monety i jak były tory tramwajowe to się kładło te monetę na torach i on jak po niej przejechał to się miało długą taką blaszkę. ‘’- GLIWICE